Recenzja albumu "Dla naiwnych marzycieli"

Ania Dąbrowska, finalistka pierwszej edycji Idola powraca z nowym krążkiem. Po czterech latach nieobecności od ostatniego krążka “Bawię się świetnie”, możemy usłyszeć premierowe utwory. Tym razem słyszymy swoisty powrót do korzeni… jednak czy jest to 100% powrót do popowego brzmienia?

Przede wszystkim należy podkreślić, iż Dąbrowska z każdym kolejnym krążkiem gra coraz dojrzalej. O ile na początku kariery można było mieć wątpliwości, czy artystka przebije sie na rynku muzycznym (większość albumów finalistów idola miała podobne klimaty), tak teraz z pewnością stwierdzam iż błędem był brak wiary. Owszem, utwory zawarte na płycie są proste, ale na pewno nie można o nich powiedzieć, że są banalne. Jest to klasyczny przykład ewolucji. Muzyka popowa jest gatunkiem, w którym trzeba się nieco wysilić, by przyciągnąć słuchaczy oryginalnością. Ania parę lat temu bawiła się klimatami retro. Tym razem postanowiła wrócić do sprawdzonego, przebojowego i klasycznego brzmienia. I to się sprawdza!

Ogromny plus należy się dla muzyków. Warstwa instrumentalna jest po prostu rewelacyjna. Umiejętnie mieszanie różnych gatunków udaje się niewielu. Tutaj momentami mamy do czynienia z pulsującym reagge a nawet brzmieniem rodem z ostatnich krążków Coldplay. Całość brzmi niesamowicie lekko i bujająco. Momentami można nieżle się rozkojarzyć, gdy słucha się tych delikatnych dźwięków.

Dąbrowską w przeszłości pisała naprawdę dobre i ambitne teksty. W przypadku nowego krążka można jednak poczuć delikatne rozczarowanie. Miłość jest tematem niewyczerpanym, jednak brakuje pewnego rodzaju spójnej koncepcji. Jest w porządku, ale bez przesadnej rewelacji.

Nie bójmy się więc klasyfikować nowych utworów Ani Dąbrowskiej do komercyjnych rozgłośni. Jeżeli w przyszłości polska muzyka ma oferować tak bardzo wysmakowany i dojrzały pop, to jestem za tym, by był on zdecydowanie bardziej promowany w rozgłośniach. “Dla naiwnych marzycieli” zasługuje na czołówkę. Idealna płyta na letnie wieczory.